دهه دوستانه‌ها ي نچسب کی ‌ روش!

در کتاب تاریخ فوتبال ایران، دهه90 را می توان دهه کی روش نامید. حدود 7 سال پیش یعنی در بهار سال 1390، کارلوس کی روش سرمربی تیم ملی ایران شد و در تابستان همان سال اولین بازی رسمی تیم ملی با پیرمرد چشم آبی مقابل ماداگاسکار برگزار شد.

اولین بازی ایران با کی روش، 1برصفر و با گل سیدجلال حسینی به پایان رسید. در آن بازی حدود 10هزار نفر در ورزشگاه حاضر شده بودند تا رونمایی تیم ملی با هدایت سرمربی پیشین رئال مادرید را تماشا کنند.

پس از آن ایران 35 بازی دوستانه یا تدارکاتی دیگر را با هدایت کی روش برگزار کرد. شاید آن روز کسی خبر نداشت که حریفان اصلی تیم ملی طی 7سال آینده، تیم های آفریقایی خواهند بود اما امروز اگر نگاهی به آمار بازی های تیم ملی بیندازیم متوجه می شویم که در برنامه های آماده سازی این تیم، که سرمربی همیشه از آن تعریف می کند و مدعی است که رسانه‌ها در اجرای آن سنگ اندازی می کنند، کشورهای آفریقایی جایگاه ویژه ای دارند.

به جز ماداگاسکار، ایران 9بازی دیگر مقابل تیم های آفریقایی برگزار کرده است. اگر حساب تیم های هم قاره‌ای را سوا کنیم باید گفت، تیم های قاره سیاه مشتری های دست به نقد تیم کی روش هستند.

ایران در مجموع 12بار با تیم های آسیایی بازی کرده است و به این ترتیب، آسیایی‌ها بیشترین سهم را در آماده سازی تیم کی روش داشته اند!

پس از بازی با ماداگاسکار، ایران به مصاف فلسطین رفت و این تیم را 7برصفر شکست داد تا هواداران تیم ملی چشم انداز روشنی را تصور کنند اما این پیروزی از معدود بازی های پرگل تیم ملی محسوب می شود چرا که ایران در اغلب بازی های خودش نشان داده تمایلی برای زدن بیشتر از دوگل ندارد!

آمار تقابل با همسایه‌ها

اردن حریف بعدی ایران بود. تیم ملی ایران در مدت حضور کی روش، دومرتبه با اردن بازی کرده و دو تساوی 2-2 و صفرصفر را به ثبت رسانده است.

در کنار اردن، عراق و ازبکستان دیگر حریفان دم دستی ایران به شمار می روند. تیم ملی مقابل هرکدام از این تیم ها نیز دوبار به میدان رفته است. دو بازی ایران مقابل عراق، به ترتیب با برد و شکست 1برصفر به پایان رسید اما آمار مقابل ازبکستان بهتر است چراکه تیم ایران در سه بازی مقابل این نماینده آسیای میانه، سه برد 1برصفر را به دست آورده است.

برد 6 بر1 مقابل تاجیکستان، دومین بازی پرگل تیم کی‌روش محسوب می شود و اما در بازی دوستانه بعدی(اول‌خرداد 92)، عمان توانست با نتیجه3بر1 ایران را شکست دهد.

کره جنوبی حریف تدارکاتی بعدی ایران از قاره آسیا بود که در تهران با نتیجه 1برصفر شکست خورد. یک سال بعد، ژاپن نیز به تهران آمد اما این بار مصاف با یک حریف شرقی، با تساوی 1-1 به پایان رسید و ایران پس از این بازی وارد مرحله مقدماتی جام جهانی 2018 شد.

سومین بازی پرگل ایران مقابل قرقیزستان و در تهران رقم خورد که پیروزی 6 برصفر را در پی داشت.

به این ترتیب ایران در تقابل با 9تیم آسیایی، صاحب 8پیروزی، 3 تساوی و 2شکست در بازی های دوستانه است. در این بازی ها ایران 28 بار دروازه حریفان را باز کرده و 8 بار دروازه خودش را باز شده دیده است. نکته مهم این آمار، 5 برد ایران با نتیجه 1برصفر است.

پرونده ایران در تقابل با قاره سیاه

حریفان آفریقایی ایران، تنوع کمتری نسبت به آسیایی ها دارند. ایران از سال 1390، با 8 کشور آفریقایی مصاف داشته است. همانطور که اشاره شد اولین تقابل ایران با ماداگاسکار بود. تونس دومین حریف آفریقایی ایران محسوب می شود و دوبار نیز با تیم ملی بازی کرده است. اولین بازی(25مرداد91) با نتیجه 2-2 به پایان رسید و در بازی بعدی(3فروردین97) مردان کی روش در راه آماده سازی جام جهانی 2018، شکست 1برصفر را تجربه کردند. شکست 2بر1 مقابل گینه و در ورزشگاه آزادی، سومین مصاف با یک تیم آفریقایی به شمار می رود. پس از آن، ایران مقابل آنگولا در اتریش، با نتیجه 1-1 متوقف شد. 9روز بعد مردان کی روش در برزیل، به مصاف ترینیداد و توباگو رفتند و به پیروزی 2برصفر دست پیدا کردند. سه سال بعد ایران باز هم به مصاف یک تیم آفریقایی رفت و این بار توگو را با نتیجه 2برصفر شکست داد. حریف آفریقایی بعدی، تیم عجیب و غریب سیرالئون بود که با نتیجه 4برصفر در تهران شکست خورد. این نتیجه آخرین برد پرگل ایران تا به حال محسوب می شود. الجزایر دیگر تیم آفریقایی است که در راه جام جهانی2018، پس از تونس با ایران بازی کرد و با نتیجه 2بر1 شکست خورد. بازی تکراری با ترینیداد و توباگو، در حال حاضر آخرین بازی اران با یک تیم آفریقایی محسوب می شود که با برد خفیف 1برصفر در تهران به پایان رسید.

به این ترتیب، ایران در 10بازی با تیم های آفریقایی صاحب 6برد، 2مساوی و 2شکست است. در این بازی‌ها 15گل زده و 8گل خورده برای ایران به ثبت رسیده است. بردهای آفریقایی ایران شامل دو نتیجه 1برصفر و یک نتیجه 2بر1 است و در واقع می توان گفت نیمی از این بردها با حداقل اختلاف به دست آمده اند.

توازن ایران و اروپا

تیم ملی ایران 9بار به مصاف تیم های اروپایی رفته است. مونته نگرو با دوبازی، بیشترین سابقه رویارویی با ایران را دارد و جذابترین بازی اروپایی ایران، تقابل با سوئد به کاپیتانی زلاتان محسوب می شود. اولین حریف تدارکاتی تیم کی روش از اروپا، آلبانی است که با نتیجه 1برصفر ایران را شکست داد. حریف بعدی بلاروس بود که با نتیجه صفر-صفر ایران رامتوقف کرد. در دو بازی مقابل مونته نگرو، ایران تساوی صفر-صفر و برد 2-1 را تجربه کرد. سوئد با نتیجه 3بر1 ایران را شکست داد و پس از ان نیز بازی مقابل مقدونیه با نتیجه 3بر1 به سود ایران به پایان رسید. تساوی 1-1 مقابل روسیه، شکست 2بر1 مقابل ترکیه و برد 1برصفر مقابل لیتوانی دیگر نتایج ایران در مصاف تدارکاتی با تیم های اروپایی محسوب می شوند.به این ترتیب ایران در رویارویی با حریفان اروپایی، 3برد، 3مساوی و 3شکست است. در این بازی ها ایران 9بار موفق به گلزنی شده و 9بار نیز دروازه خودی را باز شده دیده است. نکته جالب این آمار تقارن برد و باخت های ایران است. تیم ملی کشورمان، یک برد و باخت با نتیجه 3بر1، یک برد و باخت با نتیجه 2بر1 و یک برد و باخت با نتیجه 1برصفر را مقابل حریفان تدارکاتی اروپایی به ثبت رسانده است.

مصاف با آمریکایی‌ها

به جز این بازی‌ها، تیم ملی ایران 4 بازی با تیم های قاره آمریکا را نیز تجربه کرده است. از این تعداد، 3بار به مصاف تیم‌های آمریکای جنوبی رفته و یک بازی نیز مقابل نماینده آمریکای مرکزی برگزار کرده است. اولین و جذابترین بازی ایران با یک تیم از آمریکایی جنوبی، مصاف با شیلی بود که مردان کی روش موفق شدند این حریف قدرتمند را 2برصفر شکست بدهند. ونزوئلا تیم دیگری از آمریکای جنوبی است که با نتیجه 1برصفر شکست خورد و بولیوی سومین حریف از این منطقه است که با نتیجه 2بر1 شکست را مقابل ایران تجربه کرد. علاوه بر این سه تیم، پاناما که در منطقه آمریکای مرکزی قرارد دارد نیز، دیگر حریف آمریکایی محسوب می شود که مقابل فوتبالیست های ایرانی 2بر1 شکست خورد. به این ترتیب ایران در تقابل با تیم های آمریکای جنوبی 3برد را همراه با 5گل زده و 1 گل خورده، تجربه کرده است.

قاره دور افتاده

در تمام بازی های دوستانه تیم ملی، یک رویارویی با نماینده قاره اقیانوسیه نیز به چشم می خورد. پیروزی 8بر1 ایران مقابل پاپوآ‌گینه‌نو، بهترین برد ایران با هدایت کی روش در بازی های دوستانه محسوب می شود.با این تفاسیر، در مجموع تیم ملی ایران در 37بازی تدارکاتی خودش با هدایت کارلوس کی روش، صاحب 22برد، 8تساوی و 7 شکست شده است. در این بازی ها 67گل زده و 28 گل خورده برای تی ملی به ثبت رسیده است. در مجموع، کارلوس کی روش از ابتدای حضورش روی نیمکت ایران، 90بازی با 54برد، 24مساوی و 12 باخت را به ثبت رسانده و در این بازی ها 191 گل برای ایران به ثمررسیده و در مقابل، 66بار دروازه ایران باز شده است. مصاف تیم ملی مقابل ونزوئلا، سی و هشتمین بازی تدارکاتی ملی پوشان در مدت 7سال حضور کی روش به شمار می رود. این بازی روز 29آبان ماه و در ورزشگاه الاهلی، واقع در شهر دوحه قطر برگزار خواهد شد.شاید این آمار و ارقام مقابل تیم‌هایی که بیش از 90درصد آن‌ها حتی نزدیک به فوتبال ایران نیستند، نشان دهد که چرا در یک بازی ملی حتی 1000نفر هم به ورزشگاه نمی‌روند! کارلوس کی روش که در ابتدای حضورش بسیار مورد حمایت و طرفداری، فوتبالدوستان ایرانی بود علاوه بر رفتارها و واکنش‌های منفی که از خودش بروز داده، نتوانسته از نظر کیفی آنچه مردم ایران از تیم ملی خودشان انتظار دارند را بسازد. تنها مورد قابل استناد کی روش ک گل خوردن و بسته نگه داشتن دروازه مقابل حریفان است اما این آمار، چیزی نیست که فوتبالی‌های ایران را راضی نگه دارد. شاید کی روش، در مورد مردم ایران اشتباه فکر می کند. مردم ایران، به دنبال گل نخوردن و خوب باختن نیستند. آن ها به خاطر احترام به تیم ملی از باخت مقابل آرژانتین مسی راضی بودند. آن ها فوتبال را با بازی زیبا دوست دارند. شاید به خاطر همین باشد که سکوهای ورزشگاه آزادی در بازی ایران مقابل ترینیداد وتوباگو، خالی تر از یک بازی لیگ برتری است! کی روش که به نظر می رسد، آخرین روزهای حضورش در ایران را تجربه می کند، با هلهله هواداران تیم ملی روی نیمکت نشست اما اکنون تنها صدای بوق های ممتد و کر کننده این هواداران به گوش می رسد. هیچ فرد و بازیکنی در بازی مقابل ترینیداد تشویق نشد اما در عوض 90دقیقه صدای بوق، فضای بسیار آزار دهنده ای را به وجود آورد. فضایی که شاید صدای بلند اعتراض به وضعیت و شرایط تیم ملی ایران باشد و بهتر است کی روش واقعیت را قبول کند به جای اینکه در مقابل هر انتقاد و منتقدی موضع منفی بگیرد. اگرچه شاید تا پایان سال97 ایران را برای همیشه ترک کند اما سرسختی و لجاجت او مقابل صبوری ایرانیان، تجربه ای باشد برای آینده کاری این پیرمرد چشم آبی. او باید به این نکته توجه کند که همه جا ایران نیست و شاید در کشوری مشغول به کار شود که فرصت آزمون و خطا را به او ندهند. شاید در هیچ کجای دنیا با مردی که همواره ساز مخالف می زند، تا این حد مدارا نکنند. مانند اتفاقی که در امارات برای کی روش افتاد و هنوز هم که هنوز است صحبت از آن اتفاق کی روش را عصبانی می کند!